Wensvaders – Draagmoederschap

Een paar maanden terug was het dan zo ver, we begonnen met proberen om zwanger te worden. De eerste keer hadden we het idee het niet helemaal goed getimed te hebben en dat bleek twee weken later ook het geval te zijn. Helaas, maar je kunt er vrij weinig aan veranderen dus door naar poging 2. Deze keer hadden we het beter gepland en kwam er door plannen een nachtelijke poging aan te pas en hadden we het toch perfect getimed, helaas bleek deze poging ook niet geslaagd. Gaat het allemaal wel goed, komt het wel goed? Al snel komen deze vragen naar boven maar aan de andere kant was het pas poging 2 en kunnen we verder niet zoveel doen. Dus op naar de derde poging, en we zeiden aan het begin al drie keer is scheepsrecht? De derde poging bij de derde keer dat we een vrouw gevonden hadden die onze wens wil doen laten uitkomen. Het wachten is elke keer een ellende aangezien je niet kan zien wat er binnen allemaal gebeurd, maar dit moest de keer zijn dat het gelukt was. We hadden op woensdag afgesproken en dan zouden we ook een test gaan doen, de eerste keer want de andere keren ging het ervoor al “mis”. Op maandag begon de spanning al wat te stijgen want er was nog geen nieuws en geen nieuws is goed nieuws. Dinsdag was de dag voordat we hadden afgesproken en ook op deze dag geen berichtje van Verah dus alles leek nog goed. Die avond zei Arnout iets van, gaat tot nu toe wel goed he, waarop ik reageer niet JINXEN! En we weer verder gingen en het onderwerp niet aanbraken. Toen was een woensdag in oktober en ook vandaag kon er nog een bericht komen waardoor we niet meer hoefde te testen. Op werk was ik er in ieder geval niet helemaal bij omdat ik zo hoopte dat het deze keer gelukt zou zijn. Die avond kwam Verah op bezoek en na wat babbelen vonden we het tijd voor DE test. Een beetje globaal hadden we de beschrijving gelezen en het zou binnen 3 minuten in beeld komen. Toen de test op tafel kwam stond er eigenlijk na 20 seconden al zwanger in beeld!! maar er stond ook nog een klein zandlopertje te draaien waardoor wij het idee hadden dat het nog kon veranderen. Even daarna veranderde het zandlopertje in het aantal weken van de zwangerschap en was het dus echt bevestigd. Superblij dat het deze keer gelukt was maar ook zo ongeloofwaardig dat het nu dan eindelijk goed lijkt te gaan komen! Nu hopen dat de celletjes zich goed door delen en dat het mooi gaat groeien tot volgend jaar. Eigenlijk kan ik het nog steeds niet echt geloven maar het is toch echt waar. We hebben het direct over van alles en nog wat en zitten alledrie nog wel een beetje ongeloofwaardig soms naar de uitslag te staren. Het liegt waarschijnlijk echt niet… haha! 

En we springen door naar de eerste echo die we hadden op halverwege november om kwart over 9 in de avond. Dit was een mooie reden om daarvoor uit eten te gaan, Verah haar zusje ging ook mee uit eten dus dat was erg leuk. Toen was het al bijna 9 uur en haastte we ons richting de praktijk. Daar aangekomen kwamen we in een gang en dachten we dat we daar moesten wachten. Inmiddels was het al bijna half 10 en hadden we nog niemand gezien dus waagde we eraan de deur te openen en bleek er gewoon een wachtruimte… beetje dom haha. Nog een aantal minuten gingen voorbij en we vonden het inmiddels al wel even duren dus klopte Arnout op de volgende deur waarop de verloskundige meldde dat de afspraak voor ons wat uitliep maar ze bijna klaar waren. En toen konden we eindelijk naar binnen. Allereerst maar eens kijken hoe het met “Toni” ging, was er een hartslag te zien? En na even kijken was dat zeker te zien! Yaaay het gaat allemaal goed, super opgelucht en blij. Hierna volgende nog een lange vragensessie om een goed beeld te krijgen van eventuele risico’s voor tijdens de zwangerschap en na een klein uur zat de afspraak erop. Inmiddels was het al vet laat dus snel op naar bed, helemaal blij en gelukkig. De afspraak voor de volgende echo over 3 weken was ook meteen gepland dus weer wat om naar uit te kijken.

In de tussentijd zijn we stiekem al wel begonnen met het vertellen aan vrienden en familie en iedereen reageert zo leuk! Allemaal blije gezichten en iedereen vind het zo fijn dat het nu eindelijk gaat gebeuren. Ook zijn mensen natuurlijk nog wel wat terughoudend naar wat er de vorige keer gebeurd is en de kans dat het misschien nu ook anders uit gaat pakken maar we hopen dat we die twijfels wel een beetje weg kunnen nemen en dat jullie lekker mee kunnen genieten met ons. Een groot deel van de vrienden hadden we het op het Sinterkerst weekend verteld al hebben ze het eigenlijk zelf ontdekt door de extra surprise die er was te openen. Het was even een mooi emotioneel momentje, tranen van vreugde ❤

En we zagen nog meer vrienden en familie met wie we het mooie nieuws konden delen en iedereen is heel blij voor ons. Ook delen mensen hun twijfels en het is fijn dat iedereen hier zo open over praat en we gaan er helemaal vanuit dat volgend jaar Juni die twijfels allemaal weg zijn als ons kleine wonder er is.

Begin december, tijd voor de tweede echo, het eerste trimester is bijna ten einde en Toni zou er heel anders uit moeten volgens alle geïnstalleerde apps en we zijn heel ongeduldig tot de afspraak is. We sneaken er tijdens werk een uurtje tussenuit om naar de verloskundige te gaan en meeten Verah en haar dochter, super leuk dat ze ook mee is. Met een hele delegatie schuiven we de kamer in en met een extra stoel erbij is er genoeg plaats voor iedereen. Hoe gaat het tot nu toe vraagt de verloskundige aan Verah? Goed, wat moe maar verder geen klachten. Fijn! Nou laten we dan maar even gaan kijken. Dus we schuiven allemaal door naar de “stoel”? De echogel is deze keer niet zo lekker verwarmd helaas haha. Dan komt het echobeeld op de schermen tevoorschijn en zien we een klein minimensje. Het ziet er allemaal goed uit en de placenta ligt ook op een goeie plek. Toni begint lekker te bewegen met de armpjes en beentjes en het is heel leuk om te zien hoe actief die al is. Zo mini maar al vol met energie. De verloskundige meet de grootte van Toni en berekend aan de hand daarvan de uitgerekende datum. Dat is eind Juni. We kunnen niet wachten! Heel fijn om te horen dat het goed gaat met Toni, met Verah en we hopen dat het de komende maanden zo door gaat en zullen alles proberen te doen om te helpen waar dat kan. Dit is de update voor nu, we hopen dat jullie net zo excited zijn als ons en we houden jullie op de hoogte. Als je iets wilt in je leven komt er altijd iets of iemand, in ons geval Verah ❤ die ervoor doet zorgen dat het uit gaat komen ❤ 

• 

• 

A couple of months ago we started trying. The first time we probably didn’t time it completely right. To bad but on to the next try. This time we planned it more accurate and there was even a nightly meeting in order to het the best try possible. Unfortunately we didn’t even get a change to test this time again. So we started worrying a bit, but there is little you can do after only 2 attempts so on to the next one. Third times a charm? We so hoped for this time to go right. The waiting is killing every time, this time we waited an waited an waited until the day we decided it was time for a pregnancy test. We could hear from Verah that day that it wasn’t necessary to test but we didn’t so that evening we met up and it was finally time for the test. After not even 20 seconds it already showed: PREGNANT. What? Does it work that fast? Is this real? Confusion because it showed so quickly. After a minute or so it showed how many weeks and there was no denying, a baby was growing and we are going to become dads this time for real!!! Really happy but holding back because it was only the first test we talked about how excited we where and what to do now. We hoped the tiny little cells where multiplying and grow into a little tiny baby.  

Jump forward to the first ultrasound. It was the middle of November. We went out for dinner with Verah and her sister and had a nice dinner. We almost forgot the time and hurried to the OB. Our appointment was at 9:15pm and it was a bit awkward coming in and not finding a waiting room or something. Just a closed door with blinded windows. Did we need to wait outside? We knocked on the door but there was no response. Was our appointment at 9:15am? After a few minutes we decided to open the door and look inside, it was a waiting room haha. We sat down and waited, minutes go by but there was still no-one to see. We knocked on the second door en the OB came and said the appointment before us took a bit longer but it was almost done. Ok so we were there on time and just needed patience. Then it finally was time to go in. A quick hello and of to do the ultrasound, and there it was a tiny lump of cells forming our baby, and there was a little heart lighting up to let us know it was alive and kicking. Relieved we started breathing normal again and after the ultrasound it was time to answer a lot of questions, while most of the question were addressed to Verah in order to decide a course for the pregnancy a couple of question where for us as well. Then it came to an end and the next appointment was set for over 3 weeks.

Meanwhile we were starting to tell some family and friends about our awesome news. Everyone was really excited and happy for us but there was a little hesitation because of what we had lived trough before. We hope to take some of that doubt away by telling about Verah and how everything is going so far and that everyone can join us in our excitement. At our annual weekend away with most of our friends it was time to tell them the good news. We made a present with a note in it which one read in front of the others and when it became clear it was about a baby being there next year the room blew up with joy and excitement. Everyone was so excited and tears of joy showed up on many faces ❤ 

In the following days towards the beginning of December we told more friends and family and the reactions where similar. Excitement, joy but also a bit of doubt. Understandable but we are really sure about this one! 

December, time for the second ultrasound. We snuck out of work for an hour to go to the appointment and we’re really excited for it. We met up with Verah and her daughter and took place in the waiting room, yes this time we didn’t wait awkwardly in the corridor for 10 minutes haha! We were called in and needed an extra chair in order for all of us to sit down. How is it going the OB asked Verah. Great, just some tiredness but other than that it is going great. Yay, that is so good to hear. Let’s go see the little one then. It was at the end of the first trimester and we knew it would show a different image than the first ultrasound and where excited to see it, little arms and legs when kicking around full of energy. The heart was beating strong and we got to hear it for the first time, so glad! It was over before we knew it and we talked a bit after. The expected date is set at the end of June and we can’t wait! We hope little “Toni” (the name we came up with and use during the pregnancy, so not the name our baby will have after joining us in the world) keeps on growing and that Verah has little to no complications during the pregnancy and will try and do everything possible to help. This is the update for now we hope you enjoy reading it and we can’t wait to share more! Go after your goals in life, there is always something or someone (in our case Verah ❤ ) who will help to make it come true ❤