Het is alweer een tijdje sinds mijn laatste post.
De laatste maanden voor de bevalling waren pittig en begin mei werd besloten dat er een inleiding moest komen, iets te vroeg maar aan de andere kant misschien ook wel fijn om te weten dat er een einde aan de zwangerschap zat te komen. Ondertussen waren er gesprekken met de raad voor de kinderbescherming en kregen we net op tijd toestemming onze dochter mee naar huis te nemen als ze geboren is.
Op 7 mei ging Y naar het ziekenhuis om te checken hoe het er allemaal voor stond, er werd een ballonetje geplaatst en de volgende ochtend, op 8 mei dus werden de vliezen gebroken en kon het infuus aangesloten worden. Om ongeveer 1 uur ging het ineens allemaal heel snel en mochten we ook naar de verloskamer om onze dochter geboren te zien worden. De man van Y steunde haar bij elke wee en dit was prachtig om te zien. Y was ook heel rustig tijdens de bevalling wat de bevalling ook mooi liet vorderen volgens mij. Tegen half 3 was het bijna tijd voor de persweeën en de gynaecoloog kwam ook in de verloskamer. De kleine meid zat even vast met haar schouder maar na een paar minuten was dat verholpen en was Hayley geboren! Prachtig en intens dankbaar dat we hierbij aanwezig mochten zijn, zo bijzonder. Omdat Hayley even vast zat met haar schouder moest ze direct gecontroleerd worden had ze een beetje hulp nodig met ademen. Hierna werdt ze naar de neonatologie afdeling gebracht en kwam ze aan de CPAP te liggen, hier wordt lucht door de longen gepompt om de longen goed te openen. Om 6 uur in de avond gingen alle slangetjes er alweer af en kon ze lekker liggen in haar wieg.
Op 9 mei waren moeder en kind medisch goedgekeurd en ging Y in de middag ook naar huis. Wij bleven met Hayley nog een nachtje in het ziekenhuis omdat ze nog wel aan de monitor lag die middag. Die avond sliep Hayley voor het eerst bij ons op de kamer, ze had best last van krampjes dus het was een kort nachtje, des te meer we van haar konden genieten ❤
Op 10 mei zijn we in de ochtend naar huis gegaan. Ze was helemaal ingepakt in de maxi cosi en na een kort autoritje van 5 min waren we thuis. Heel apart om met je dochter thuis te komen, ineens zijn we met z’n drieën, geweldig. De kraamhulp kwam om 1 uur en heeft uitgelegd hoe een badje in z’n werk gaat. Ook kwam Nonna deze middag op visite en ook Opa en Oma. Na deze bezoekjes waren we weer even met z’n drieën. In de avond is haar moeder nog even op bezoek geweest om te knuffelen met Hayley en ook kwamen er nog wat vrienden langs om de kleine meid te bewonderen. De eerste nacht thuis was beter dan de eerste nacht in het ziekenhuis en we hebben nog behoorlijk wat kunnen slapen.
Inmiddels is ze al bijna anderhalf week oud en gaat het allemaal heel goed! We hebben nog een nachtje in het ziekenhuis moeten doorbrengen omdat ze geel zag en de bilirubine te hoog was maar dit was na een nachtje onder de UV lampen ook weer voorbij. Nu lekker genieten van onze kleine meid en veel mooie momenten meemaken want de tijd vliegt!
It has been a while since my last blog.
The last months have been intense and in the beginning of may the gyn had decided it was time to induce labor. The date was set for the 8th of may. A bit early but it also gave peace to have a date. Meanwhile we had conversations with child services and it was a close call but we got permission to take our daughter home when she was born.
On may 7th Y went to the hospital and on may 8th they started inducing labor. We where in the hospital waiting and around 1 her husband came to us and took us to the delivery room to witness the birth of our daughter. Only 1 hour and 20 minutes later Hayley was born. She was a bit stuck with her shoulder for a few minutes and after some more doctors came into the room this problem was solved and Hayley was born. It was amazing to witness the calm of Y and her husband supporting her through the contractions. We are so blessed and grateful to have been there and see Hayley come into this world. After a quick meet with her mother Hayley got taken away to the adjacent room voor a check up and a bit of air. She had a rough start so she was taken to neonatology where she got attached to CPAP. This so her lungs got to open completely and she would get enough oxygen. That evening everything was fine and she could lay in her crib at the hospital without the lines attached to her face. She got to lay with Y for a while and after that she got some food from Papa S.
On may 9th both mother and child got cleared to go home. So Y went home that afternoon but we stayed for an extra night because the staff wanted to keep track of her medical stats for one more night. She could sleep with us in our room at the hospital, she had some gas in her stomach so she was awake for most of the night, more time for cuddles! haha
On the 10th we got to go home and after a 5 min drive from the hospital we were home for the first time. So amazing to have found Y and what she has done for us, we are forever grateful ❤ The maternity nurse came that afternoon to show us how to prepare her bath and how to bathe her. And our parents came to visit their granddaughter. Y also came to see her daughter that evening as well as some of our friends. This night she slept like a baby so we had some good hours of sleep.
She is almost 1,5 weeks old already and everything is going fine! We unfortunately spent another night in the hospital because she was a bit yellow, her bilirubine was to high so she had to spent a night under UV-light to get rid of the dead red blood cells. We are enjoying every day and we love our little girl so much. We hope to enjoy lots of amazing adventures together.
Hey !
Wat erg ! Ik leef met jullie mee.
Als jullie er aan toe zijn zou ik graag contact krijgen!
Voor gedeeld ouderschap?
Groet Naomi
LikeGeliked door 1 persoon
Met kippevel en tranen gelezen… ik denk niet dat er goede woorden te vinden zijn wat jullie verdriet op dit moment kan verzachten…
Alleen een simpel ‘sterkte ‘ kan ik verzinnen.
Ik hoop dat jullie liefde de pijn zal verzachten en dat jullie in de toekomst een mooi mensje in jullie armen mogen sluiten..
Lieve groet
Agnes Bekenkamp
LikeGeliked door 1 persoon
O jongens,
Wat is dit erg, ik ben zelf moeder van 3 volwassen kinderen en inmiddels Oma, ik voel de pijn van jullie. En van jullie ouders, je wilt immers je kind gelukkig zien. Kan me ook niet voorstellen dat je als moeder je kind weggeeft, maar daar moet je vooraf , voor je aangeeft dit te willen doen, bedenken. Als ik hier over na zou denken zou ik het ook niet kunnen .
Heel veel sterkte, ik hoop dat jullie toch weer het vertrouwen terug krijgen, ook nog een kans krijgen om dit wiegje nog eens een eigen kindje in te kunnen laten slapen. Een dikke knuffel van een Oma
LikeGeliked door 1 persoon