Wensvaders – Draagmoederschap

Vragen, vragen en nog eens vragen.

Zoals jullie eerder konden lezen was ik op zoek, en als je op zoek bent naar iets komen er vragen. En in dit geval heel veul vragen. Ik sta er mee op en ga er weer mee naar bed.

Goed, ik ging op zoek naar verhalen over het draagmoederschap. Op facebook vond ik een besloten groep. Aanmelden of niet? Ik besloot het nog even niet te doen. Achter die facebookgroep zitten mensen, mensen met een verhaal, mensen met ervaringen, teleurstelling, geluk en verdriet. Bovenal mensen met hoop. Voor ik me überhaupt wilde aanmelden moest ik meer weten, meer voor mezelf. Als ik dit wilde gaan doen wilde ik de wereld een stukje mooier maken voor een stel, niet donkerder.

Eerst eens ten rade gaan bij mezelf.

Waarom wil ik dit?
Is dit de biologische drang om me voort te planten? Nee, ik heb 2 prachtige kinderen en voel me compleet. Dat voelde ik me overigens ook zonder kinderen. Mijn kinderen zijn zonder taak geboren. Ik ben ook niet van mening dat ze VAN MIJ zijn. Ik ben hun mama ik mag een tijd naast ze lopen, waar ik elke dag ontzettend dankbaar voor ben. Maar t zijn eigen individuen, ik geef ze mee wat ik belangrijk vind in het leven, maar dit is geen absolute waarheid. Zij mogen onderzoeken en uitvinden wat hun belangrijk vinden en ik voel me vereerd dat proces van dichtbij mogen mee te maken.

Wil ik het zwanger en bevallen nog eens beleven? Volmondig ja! Wil ik dan een nieuwe zwangerschap beleven of is het dat ik de bevalling van de oudste en jongste nog eens wil mee maken… want dan moet ik niet beginnen aan het draagmoederschap en kan ik beter een tijdmachine proberen uit te vinden. Nee een nieuw leven, ontstaan uit liefde, pure oprechte liefde. Dat wil ik!

Over liefde gesproken…
Pas op, nu komt er een filosofisch stukje
Ik geloof in liefde en zijn tegenpool angst. Daar tussen vallen voor mij alle andere emoties, haat, boosheid, verdriet, blijdschap. Ze vloeien allemaal voort uit angst en liefde.
Ik vraag me altijd af wat voel ik en waar komt dit vandaan? Is dit nu angst of liefde? En waar ben ik dan bang voor? Is dit belangrijk voor mij of is dit ‘wat iedereen vindt’. Een simpel voorbeeld: de oudste steekt de weg over zonder te kijken. Op dat moment word ik boos en verhef me stem. Is dit dan liefde of angst? Het is in elk geval gemaskeerd door boosheid. Het is angst en een terechte angst en ook liefde. In plaats van verder boos te doen, richt ik me tot de oudste en leg uit waarom ik zo van streek was. Je had wel onder een auto kunnen komen en dan was ik je kwijt geweest. We bespreken hoe dit anders kan en geven elkaar een knuffel.

Hoe is dit nu van toepassing op het draagmoederschap? Ik geloof in liefde! Ik geloof dat de wereld beter kan zijn. Ik geloof dat als jij iets hebt en je kan het delen, dat vooral moet doen!Misschien ben ik voor de wereld dan maar 1 persoon maar misschien kan ik dan voor 2 mensen de wereld zijn!

Duidelijk, maar de angst dan? Waarom denk ik dat ik dit zou kunnen? Nou allereerst geloof ik niet in kunnen, je wilt iets of je wilt iets niet. Dat vind ik het mooiste van het leven. Alles is mogelijk! Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk, zonder benen ga je natuurlijk nooit een marathon lopen. Maar zelfs dan zijn er opties. Als je iets nog niet kunt, kun je dat leren! Omdat je het wil! Moet iedereen dit willen? Absoluut niet, wat je wil in het leven is wat maakt tot wie jij bent en tot wie ik ben. Hamvraag: denk je dat je dit kan? Ja, ik wil dit.

Hoe wil ik het dan?
Na zorgvuldig gelezen te hebben over laagtechnologisch en hoogtechnologisch draagmoederschap, kies ik voor laagtechnologisch draagmoederschap. Waarom? Voor het kindje, ik wil dat het kindje mij kan leren kennen, dat ik niet alleen een onderdeel was van de verwekking en de geboorte maar dat ik er ben. Niet dagelijks en niet de verantwoordelijke, maar ik zal er zijn. Als er vragen komen en als ik nodig ben. Waar de behoefte ligt zal ik er zijn om in die behoefte te stappen. Dat is een reden. De andere reden is omdat ik voor een homostel zwanger wil zijn, de kansen voor hun om een gezin te vormen zijn klein, kleiner als voor lesbische stellen en hetero stellen. Ik zeg niet dat het voor die stellen makkelijk is, absoluut niet. Nog een reden, ik wil voor ons gezin de minst belastende optie. Hoogtechnologisch zou betekenen dat ik behandelingen moet ondergaan, die ook uitwerkingen heeft. Ver en vaak moeten reizen omdat in onze woonplaats geen kliniek is die dit faciliteert.

Voor wie kies je dan en waarom?
Laten we eerlijk zijn, er zijn niet veel mensen die overwegen draagmoeder te zijn, laat staan voor vreemden. De vraag is groter dan het aanbod. Ik heb plat gezegd keus. Wat vind ik dan belangrijk en waarom. Ik kan in deze fase maar een ding bedenken en dat is het gevoel. Ik moet een klik hebben, ik moet voelen: met deze mensen wil ik dit avontuur aan. En dan is er manlief en de kinderen: daar moet het ook goed mee zitten. Als dat goed zit, kunnen we onze wensen op elkaar afstellen.

Wat zullen de consequenties zijn voor mijn gezin en omgeving?
Het belangrijkste is mijn gezin. Manlief is voor mij de doorslag gevende. Hoeveel passie ik nu al voel voor het draagmoederschap, ik heb meer passie voor mijn man. Die relatie moet goed blijven. Dan de kinderen. De jongste is te klein om er wat van te vinden. De oudste wil absooooluuuut geen broertje of zusje. Er werd mij mede gedeeld dat 2 kinderen echt genoeg zijn, aldus de oudste. Dat was voor mij belangrijk. Als de oudste een diepe wens had voor nog een broertje of zusje had ik het lastig gevonden. De toekomst zal moeten uit wijzen hoe onze kinderen het zullen ervaren. Ik heb nog ouders en manlief een moeder. Ik heb het met mijn ouders besproken, zij hebben ook het recht om er wat van te vinden en te voelen. Dat mag er allemaal zijn, alle respect ervoor maar het is niet leidend in mijn keus.

Hoe zie ik de toekomst?
Ik zie het voor me dat we een stel ontmoeten waarmee het goed voelt. Van daaruit wil ik een vriendschap wat dichtbij familie komt. Dat alles bespreekbaar is en dat we samen tot iets komen waar iedereen gelukkig mee is. Ik zie mezelf als moeder voor dat kindje maar niet als mama. Ik zie het voor me dat onze kinderen daar kunnen komen en dat hun kindje hier ten alle tijden welkom is. Dat we samen uitjes kunnen doen. Dat er een kindje ontstaat vanuit mijn liefde en mijn mans liefde voor de wenspapa’s en andersom. En uiteraard vanuit de liefde van de wenspapa’s en hun kinderwens ❤

Goed…check check dubbel check… ik ga me aanmelden op de facebookpagina.

—————English translated by S—————

So many questions.

As you could have read I was looking into surrogacy and when you are looking for information there are a lot of questions. I woke up with questions and got to bed with questions.

I searched for stories about surrogacy and found a private group on facebook. Should I join or not? I decided not to for now. The group is filled with people wishing to be parents, people with succes stories but not so succesfull stories aswell, people with hope. I decided that I needed to know more before joining the group. I needed to know for sure before giving people hope.

Why do I want this?
Is it a biological urge to have another child? No, I already have two beautiful children and I feel complete. I felt complete before having children though. They did not have to be there before feeling complete. I don’t feel as they are MINE but I feel like I am there mother and I get to see them grow for wich I am gratefull. But they are there own and get to make the decisions in life, and I am gratefull to witness this process.

Do I want to be pregnant again and go to another childbirth? Voluntarily yes! Is it that I want another pregnancy or to relive the past pregnancy’s, cause if it is the first I am going to do this for the wrong reasons. No, a new life that comes from love. That is what I want!

Speaking about love…
I believe in love and the opposite of it, fear. In between are all other emotions like hate, sadness, happiness etc.. They all come forth from fear and love.  I always wondered why I feel this way and what is the origin of it? Is it fear or love? En if it is fear what am I afraid of? Is it important for me as a person or am I thinking like everyone else? A simple  example: My oldest runs across the road without looking left and right. I yell and get angry about this. Is it love or fear? One things for sure it is masked with anger. It is fear, the fear of losing but also love. Instead of getting more angry I explain why I act this way. You could have been hit by a car and I could have lost you forever. We talk about how to do this differently and give each other a hug.

How does this apply to surrogacy? I believe in love! I believe the world can be a better place. I believe in if you have something you can share then do it! Maybe I am just 1 person for the world but maybe I am the world for 2 people.

Clear, but the fear then? Why do I think I could do this? Well I don’t really believe in can and can’t. You want something or you don’t. That is the beauty in live, everything is possible! There are some exceptions of course, if you don’t have legs you can never run a marathon really. But there are options. If you are not able to do something, it doesn’t mean you can learn it! Does everybody have to want this? Absolutely not, what you want in live makes you who you are and we are all individuals. Do I think I can do this? Yes, I want to do this. The other reason is that I want to do this for a gay couple, there odds to get a family is much slimmer then oft a straight, lesbian couple. I don’t say it is easier for them but there are more options.

How?
After reading about the different options to do this I choose for traditional surrogacy. Why? I want the child to know who his or her mother is, from where he or she is born. I want it to get to know me, not that I was just part of getting this person into the world. I don’t want to be there every day, I don’t want to be responsible, but I am there. If there are questions he or she can come to me. If there are things I can do I will be there. That is why I would go for the traditional option. Another reason is that I want the way that is least stressful for my family, if I go with being a gestational surrogate it would mean having different treatments, travel because it is not something I could do here in the Netherlands and it means a lot of time away from my family.

For who will I cary a child and why?
Let’s be honest, there are not a lot of people considering being a surrogate, let alone be for strangers. There are more people searching for a surrogate then people wanting to be a surrogate. So I have a choice. How do I choose who to do this with and why? I need to feel some kind of spark with these people, I need to feel like I want to do this with them. And then there is my husband and children they need to feel good about them as well. If that is all there, then that could be the start of something.

Are there consequences for my family and friends? Most importantly my family, my husband is crucial. I like the idea of doing this but I love my husband, if he is not on board I won’t do it. This can not be the reason something goes wrong in our family or marriage. Then the kids, the youngest is to young to have an opinion about it but I can talk to the oldest. There is nog wish for another brother or sister, absolutely never!! That was good to hear, if it was different that could have changed my outlook on being a surrogate. Then my parents and my husbands mother. I talked about it with my parents and they have there opinions, they can feel anything they want about it but it won’t be crucial in my decision.

How do I see the future?
I hope to meet a couple with whom everything feels good. I want to create a bond with them that feels like family. That we can talk about everything and we are on the same page about the process of being a surrogate. I see myself being a mother for the child but not as mummy. I see our children visiting them and the other way around. That we can do fun stuff together as two family’s. That there will be a child born from our love for the dads to be and of course the love from the dads with this wish for a child ❤

So I gathered all this information and I made up my mind about a lot of stuff, I check all the information with myself… then it is time to join the page and see what comes of it….