Wensvaders – Draagmoederschap

Net een paar maanden voordat ik zelf papa ga worden is mijn eigen papa vorige week overleden. En ik vond het wel mooi om een blogje voor hem te plaatsen ❤

• 

• 

Mijn vader was altijd een hele actieve man. Hij liep marathons, was veel buiten, werkte buiten. We gingen altijd lang op vakantie naar Sardinië en daar waren we veel in de zee te vinden of in de bergen en ook daar liep hij vele kilometers hard op het eiland. Toen hij ongeveer 48 was werd de ziekte van Parkinson bij hem vastgesteld. Het was een heel onwerkelijk want heel veel klachten had hij verder niet. Wel was het duidelijk dat het een ziekte was die in de loop der jaren ging verslechteren en dat hij in de toekomst dit soort dingen niet meer kon gaan doen. Ondanks dat bleef hij doorgaan met hardlopen, nog tot dat hij bij zijn laatste loop van de weg afgehaald moest worden omdat het echt niet meer kon.

• 

• 

• 

En de laatste jaren ging mijn vader ook wel achteruit. Lopen ging moeilijker, praten was soms lastig en zijn energielevel daalde met de maanden. Maar toch ondanks dat alles had hij een glimlach op zijn gezicht als we er waren en we het over bijvoorbeeld onze kinderwens hadden. Toen het hele verhaal met Hayley plaatsvond was hij super boos en wou hij naar die mensen toe gaan om ze een lesje te leren, hij kon niet begrijpen dat er mensen waren die zoiets deden. Hij kon niet wachten om Opa te worden en wat is het jammer dat die dat net niet mee mag maken.

Toen we hem gingen vertellen dat hij opa nu echt opa zou worden met chocoladeletters (een O, P & A) was hij heel blij dat we hem chocoladeletters hadden gegeven want hij hield erg veel van chocolade, maar toen die er uiteindelijk achter kwam wat het betekende was hij nog blijer. Het was mooi dat hij bij de gender reveal aanwezig was en te zien hoe blij hij was dat hij het goed geraden had. Net toen mijn vader de eerste morfine en midazolam toegediend kreeg en we wisten dat dit het begin van het einde was heb ik afscheid van hem genomen in de hoop dat mijn laatste woorden aan hem nog in zijn hoofd zouden rondzwerven. Ik vertelde hem onder andere de namen van zijn kleinzoon en dat ik hoop dat die van ergens gaat mee kijken, en ik weet zeker dat dat ook gaat gebeuren ❤

• 

• 

Het afscheid was pittig en zwaar. Iedereen bedankt voor jullie lieve berichtjes, kaartjes, telefoontjes en aanwezigheid bij het condoleren en/of de crematie. En ook dank voor Marleen voor het regelen van alle zaken rondom vervoer en condoleren en de crematie zelf, superfijn hoe we hierin geholpen zijn. Ook dank voor Bianca die onze herinneringen prachtig verwoord heeft en met zoveel gevoel kan spreken. We kijken terug op een mooi afscheid die bij papa paste.

• 

• 

En dankjewel Papa, voor jouw liefde, jouw aanwezigheid, jouw enthousiaste en ondeugendheid. Dankjewel dat je er voor mij was. En ik hoop dat je verder pijnloos met ons mag meekijken! ❤